NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA:

- Co dalej? Kiedy będę wiedziała, że jestem w ciąży?

Potwierdzeniem obecności ciąży jest dodatni test ciążowy dostępny w aptece. Najwcześniej dodatniego wyniku testu ciążowego można spodziewać się po 10-14 dniach od momentu zapłodnienia, jeśli doszło do rozwoju ciąży. W przypadku poddania się procedurze zapłodnienia pozaustrojowego, dodatniego wyniku testu ciążowego można najwcześniej spodziewać się po ok. 10 dniach od dnia transferu zarodka do jamy macicy. Pacjentka może też zgłosić się także na badanie stężenia beta-hCG w surowicy krwi. Jeżeli wyniki badań wskazują na obecność ciąży kobieta powinna zgłosić się na wizytę do lekarza prowadzącego ciąże.

- Co jeśli nie zajdę w ciążę?

W przypadku braku uzyskania ciąży (ujemny wynik testu ciążowego), pacjentka powinna zgłosić się na konsultację do lekarza prowadzącego leczenie niepłodności, celem ustalenia dalszego postępowania.

- Jakie jest najczęstsze powikłanie zastosowania metod wspomaganego rozrodu?

Najczęstszym działaniem ubocznym stosowania metod wspomaganego rozrodu jest ciąża wielopłodowa. Przy odpowiedniej kwalifikacji pacjentek do konkretnych procedur oraz przestrzeganiu zaleceń ogólnych, istnieje możliwość zmniejszenia ryzyka wystąpienia tej komplikacji. Ciąże wielopłodowe stanowią obciążenie dla matki jak i rozwijających się płodów. Największe zagrożenie dotyczy ryzyka porodu przedwczesnego i powikłań wynikających z wcześniactwa. Po zastosowaniu procedury inseminacji nawet do 10% uzyskanych ciąż może być ciążami wielopłodowymi. W przypadku natomiast zabiegu ‘in vitro’ problem ten stara się eliminować poprzez ograniczenie liczby przenoszonych zarodków do jamy macicy (zwykle 1 do 2 zarodki). Z powyższej zależności wynikają również ograniczenia co do możliwości intensyfikacji leczenia niepłodności. Próby nadmiernego/niekontrolowanego zwiększania skuteczności danej metody wspomaganego rozrodu (w kontekście zajścia w ciążę), będą również powodowały zwiększenie odsetka powikłań pod postacią ciąż wielopłodowych.

- Co to jest zespół hiperstymulacji i jak można zapobiegać jego wystąpieniu?

Zespół hiperstymulacji jajników jest nadmierną ogólnoustrojową odpowiedzią na stymulację jajeczkowania. Według danych WHO dotyczy on 1 na 500, do 1 na 100 stymulowanych kobiet. Przyczyn wystąpienia tego powikłania do tej pory nie wyjaśniono. Wyróżnia się kilka postaci zespołu hiperstymulacji, w zależności od stopnia nasilenia zgłaszanych przez pacjentkę objawów. W postaci łagodnej (najczęstszej) występują zwykle łagodne dolegliwości bólowe w obrębie jamy brzusznej, które mogą być skutecznie leczone w warunkach domowych przy pomocy leków przeciwbólowych (np. paracetamolu). W razie nasilania się powyższych dolegliwości należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym leczenie niepłodności.

Wystąpienie natomiast następujących objawów:

• silne bóle brzucha, wraz z dołączającymi się mdłościami i wymiotami,
• gwałtowne powiększanie się obwodu brzucha,
• omdlenia, zawroty głowy lub uczucie duszności,
• narastanie obrzęków i zmniejszenie ilości wydalanego moczu,

wskazują na ciężką postać zespołu hiperstymulacji jajników. W takim przypadku pacjentka powinna niezwłocznie zgłosić się do szpitala.